വൈകരുതെ........

നിന്നെയും കാത്ത്...
ഞാനീ ഉമ്മറപ്പടിയില്‍..
ഒറ്റക്കാണ്...........
എന്റെ പൂക്കൂടയിലെ
പൂക്കളെല്ലാം വാടിയിരിക്കുന്നു...
വാടാതെ ശേഷിക്കുന്നതു
ഈ കൈക്കുടന്നയിലെ പൂക്കള്‍ മാത്രം..!
അതിന്റെ ശോഭയും..
മങ്ങും മുന്‍പെ നീ വരില്ലെ?

നാഥാ............!
നിന്റെ ദൂതന്മാര്‍
നീ വേഗം വരുമെന്ന്
എന്നെ അറിയിച്ചല്ലൊ
ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ്.....
നിഴലിനു നീളം കൂടിയിരിക്കുന്നു..
കാര്‍മേഘത്തിന്റെ നിര
ആകാശത്തിന്റെ നീലിമയെ
മറച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..
നിശബ്ദതയെ ഭഞ്ജിച്ചുകൊണ്ട്
ചേക്കു പക്ഷികളുടെ കലപില
കുയില്‍ മനോഹരമായി പാടുന്നുണ്ട്
ഒരിളം തെന്നലിന്റെ കുളിര്‍മ്മ

നേരം ഏറെയാകുന്നു...
എന്റെ ആശങ്ക..
നിന്റെ വരവു കാണാന്‍ കഴിയാതെ..
എന്റെ കണ്ണുകളുടെ പ്രകാശം
മങ്ങിപ്പോയെങ്കിലൊ?........

അതുകൊണ്ട്...
വൈകരുതെ...!
അഥവാ വൈകിയാലും.
വലിയ ഒരു പ്രകാശമായിട്ടായിരിക്കും
നീ....വരിക..അല്ലെ?
.
ആ തേജസില്‍
ആ ദിവ്യ മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍
നീയും.....
ഞാനും.....
...............................