ഈ കുഞ്ഞു കറുകയെ
മുള്ളുകള് വന്നു ഞെരുക്കുമ്പൊഴും,
അതിനിടയില്പ്പെട്ട്
വേദന കൊണ്ടു പിടയുമ്പൊഴും,
നീ എന്നെക്കാണുന്നുണ്ടെന്നതാണ്
എന്റെ ആശ്വാസം...
എന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞ്
ഒന്നും കാണാതാകുമ്പൊള്;
കണ്ണീരു തന്നെ
എന്റെ ദു:ഖം മനസ്സിലാക്കി
താഴേക്കു പതിക്കും.
അതിനറിയാം......
ഈ കണ്ണുകള് മറച്ചുകളയുന്നത്
നിനക്കിഷ്ട്ടമല്ലെന്ന്
നിന്റെ മുഖം ദര്ശിക്കാനുള്ളതാണ്
ഈ..കണ്ണുകളെന്ന്.
ഈ കുഞ്ഞു പൂവ്
ഉറക്കമായി എന്നു കാണുമ്പൊള്,
ശല്യപ്പെടുത്താനെത്തുന്ന
ക്ഷുദ്രജീവികള് ....
പക്ഷെ ....ഈ പൂവിനെ
ഉണര്ത്താന്
അവരെ നീ അനുവദിക്കില്ലല്ലൊ.
നൊമ്പരമൊന്നും അറിയാതെ
ഉറങ്ങുന്ന കഴ്ചയാണ്
നിനക്കിഷ്ടമെന്ന്
എനിക്കറിയാം...
No comments:
Post a Comment